روشهای بهینه کردن قفل گذاری

1- استفاده از Special ID در قفل سخت افزاری

Special ID یک رشته کارکتری است که در بخشی از حافظه قفل نوشته میشود، با توجه به اینکه هر Special ID به طور انحصاری به شخص یا شرکت خریدار قفل اختصاص داده میشود بنابراین هیچگاه Special ID ثبت شده برای یک شرکت به شخص یا شرکت دیگری اختصاص نمی یابد. و اگر شخصی درخواست یک Special ID که متعلق به شرکت دیگری است را داشته باشد باید مورد تایید آن شرکت قرار گیرد. قفلهایی که دارای Special ID باشند :

1. Reset نمیشوند.

2. اگر نرم افزاری با این نوع قفل ها، قفل گذاری شود و Special ID در کد نرم افزار چک شود آن نرم افزار با قفل هایی که دارای اطلاعات یکسان با قفلهای اصلی باشند اجرا نمیگردد. (قفلهایی که اطلاعات قفل دیگری را روی آنها قرار داده شود).

Special ID یک رشته فقط خواندنی بوده که توسط کاربر قفل قابل تغییر نیست و فقط در شرکت سازنده قابل نوشتن روی قفل میباشد. بنابراین اگر شخصی به هر دلیلی از کلمه عبور یک قفل سخت افزاری (که دارای Special ID نباشد) مطلع باشد به طور مثال به راحتی میتواند با تهیه یک قفل جدید خام و قرار دادن کلمه عبور و اطلاعات قفل قبلی روی آن، نرم افزار قفل گذاری شده را با قفل جدید (کپی شده) اجرا کرده و استفاده کند. اما اگر قفل قبلی دارای Special ID باشد (با توجه به اینکه Special ID در کد نرم افزار چک شده باشد) نرم افزار قفل گذاری شده با قفل کپی شده اجرا نمیشود.

2- چک کردن قفل در درون کد نرم افزار بدون Timer

برای بالاتر رفتن امنیت نرم افزار سعی کنید از Timer Component برای چک کردن قفل استفاده نکنید. زیرا یافتن رویداد OnTimer برای یک Cracker کار بسیار ساده ای بوده، و قادر هستند آنها را به راحتی حذف کنند. پیشنهاد میشود برای انجام روند قفل گذاری در قسمتهای مختلف نرم افزار دستورات ارتباط با قفل تایپ شده و از Function یا Procedure استفاده نگردد. در صورتیکه متدی برای چک قفل نوشته میشود نام آن طوری انتخاب شود که Cracker را گمراه کند.

توجه : در صورتیکه میخواهید در روند قفل گذاری پیغام خاصی را نمایش دهید متن پیغام را طوری انتخاب نمایید که به هیچ عنوان نشان دهنده روند قفل گذاری نباشد.

3- چک کردن قفل به صورت تصادفی

میتوانید به جای استفاده از Timer از این روش استفاده نمایید، به این ترتیب که در لابه لای کدهای یک متد یک عدد تصادفی را تولید نموده (بین 1 تا 10) و اگر این عدد مساوی عدد مورد نظر شما بود چک قفل انجام شود. این عمل به این دلیل است که با هر بار اجرای متد قفل چک نشده و چک کردن قفل به صورت کاملا تصادفی انجام میگیرد و همچنین سرعت سیستم کاهش نمی یابد :

توجه داشته باشید که این روش باید در قسمتهای مختلف برنامه مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال هنگام باز شدن فرمهای اصلی و کلیک کردن button ها.

4- ذخیره کردن داده های مهم نرم افزار در قفل

در اغلب نرم افزارها مقادیری (Database Connection String و Database Password) وجود دارد که برای نرم افزار بسیار مهم و حیاتی بوده و نرم افزار بدون دسترسی به آن مقدار قابل اجرا نخواهد بود. برای بالا بردن امنیت نرم افزار خود، پیشنهاد میگردد مقادیر مهم را در قفل ذخیره نموده و هنگام اجرای برنامه در زمان چک کردن قفل آن مقدار را از قفل خوانده و استفاده نمایید. در این حالت حتی اگر Cracker موفق شود روتین های چک قفل را از درون فایل اجرایی حذف نماید باز هم نرم افزار بدون آن مقدار قابل اجرا نخواهد بود.

5- چک کردن قفل درون یک Thread

این روش، روشی بسیار مفید در زمانیکه برنامه نویس بخواهد قفل سخت افزاری را به صورت مداوم چک کند بدون اینکه در کار User Interface نرم افزار خللی وارد شود. در این روش توصیه میشود برای امنیت بالاتر از دو یا چند Thread استفاده گردد و هر کدام از آنها با روشی متفاوت عملیات چک کردن قفل را در یک حلقه انجام دهد.

مهندسی معکوس (Reverse Engineering)

مجموعه ای حساس از تکنیکها و ابزارها برای فهمیدن اینکه محتوای یک نرم افزار شامل چه چیزهایی میباشد. به عبارت دیگر عمل تجزیه و تحلیل یک سیستم برای مشخص کردن مولفه های سیستم و رابطه متقابل آنها به منظور نمایش سیستم به شکلی دیگر یا در سطحی بالاتر میباشد. این نوع تکنیکها باعث میشود تا ساختار یک نرم افزار را نمایان نموده و راههای عملکرد آن و همچنین ویژگیهایی که طبق آن حرکت میکند را مشخص کنیم. در واقع مهندسی معکوس زمانیکه شخصی کد شخص دیگری را کاوش کند نیز اتفاق می افتد.

بحث در مورد علم مهندسی معکوس از سال 1990 میلادی آغاز شده و در بعضی مجله های علمی مثل IEEE Software به صورت یک طبقه بندی علمی از آن صحبت میشود.

آیا شما مهندسی معکوس را نادیده میگیرید؟

فرض کنید شما نرم افزاری را توسعه داده و به فروش رسانده اید! آیا نمیخواهید دیگران به حقوق کپی (Copyright) شما احترام بگذارند؟ این بحث معمولا" از معانی منفی عبارت مهندسی معکوس به خصوص در صنعت نرم افزار سازی شروع میشود.

به هر حال تکنیکهای مهندسی معکوس راه هایی هستند برای تولید کننده ها و مصرف کننده های نرم افزار که با مقوله عرضه اقتصادی در یک زنجیره قرار میگیرند. در نظر داشته باشید که این ابزار (راهکار) به طور ذاتی خوب یا بد نیست، موضوع قابل توجه این است که این ابزار در چه راه هایی مورد استفاده قرار میگیرد. مهندسی معکوس به ویژه در نرم افزارهای پیشرفته برای اهداف خاص مورد استفاده قرار میگیرد :

– یافتن کدهای مخرب: تعدادی از تکنیکهای ویروس یابی از مهندسی معکوس برای دستیابی به ساختار و عملکرد این کدهای مخرب استفاده میکنند. به وسیله این تکنیکها نرم افزارهایی تولید میشود که برای مبارزه با ویروس های کامپیوتری مورد استفاده قرار میگیرد.

– کشف خطاهای ذاتی (Bug) و نقص های غیر منتظره: حتی بهترین سیستمهای نرم افزاری میتواند دارای خطا باشد که با استفاده از مهندسی معکوس میتوان آنها را پیدا کرده و رفع نمود (Debug).

نرم افزارهای سطح پایین

این نوع نرم افزارها شامل ابزارهای توسعه از قبیل Compiler، Linker، Debugger، سیستم های عامل (Operating System) و زبان های برنامه نویسی سطح پایین مثل Assembly میباشد. در واقع لایه ای است که جداکننده توسعه دهندگان نرم افزار و برنامه های کاربردی از سخت افزار میباشد. اگر شخصی بخواهد در زمینه مهندسی معکوس مهارت به دست آورد باید فهم کاملی نسبت به نرم افزارهای سطح پایین داشته باشد.

زبان Assembly

این زبان پایین ترین سطح زبان های برنامه نویسی میباشد که به طور باورنکردنی در مهندسی معکوس مورد استفاده قرار میگیرد. اگر یک نرم افزار عملی را انجام دهد آن عمل باید به زبان Assembly قابل رویت باشد. مبحث مهم دیگر، کد ماشین است که همراه با زبان Assembly دو نوع تعریف مختلف از یک چیز میباشد. کد ماشین چیزی نیست جز رشته ای از بیتها و شامل لیستی از دستورات (در واقع نمایش متنی آن بیتها)، که توسط CPU باید اجرا شود.

Compiler و Machine Code

با توجه به اینکه CPU فقط قادر است کدهای ماشین را اجرا کند با استفاده از Compiler کدهای زبانهای سطح بالا به زبان ماشین تبدیل میشوند.

زبانهایی مثل C++ و Pascal دارای این نوع Compiler هستند.

Virtual Machine و Byte Code

زبانهایی مانند Java دارای کامپایلری هستند که به جای Object Code (کدهایی که Compiler آنها را تولید میکند)، Byte Code تولید میکنند. Byte Code ها شبیه به Object Code ها هستند با این تفاوت که توسط یک برنامه (به جای CPU) Decode میشوند. به این برنامه Virtual Machine گفته میشود. یکی از مزایای این نوع برنامه ها مستقل بودن آنها از محیط اجرا میباشد. مبحث مهندسی معکوس در مورد Byte Code ها نسبت به کدهای ماشین کاملاً متفاوت بوده و در مقایسه با آن ساده تر میباشد.

شروع عملیات مهندسی معکوس

برای شروع، کار به دو بخش کلی تقسیم میگردد:

1- System Level: داشتن دیدی کلی از تمام برنامه.

2- Code Level: به دست آوردن اطلاعات کامل و جزیی روی قسمتی از کد برنامه.

ابزارهای System Monitoring

برای بخش System Level ابزارهایی نیاز است که به وسیله آنها اطلاعات کلی در مورد برنامه (فایل اجرایی) را در اختیار قرار میدهد که معمولاً این اطلاعات توسط سیستم عامل ایجاد میگردد برای مثال مشخص میگردد که نرم افزار با چه ابزاری توسعه داده شده یا با چه ابزاری Protect شده است.

ابزارهای Code Level

Disassembler

ابزاری است که یک فایل اجرایی را دریافت نموده و یک فایل متنی که شامل کدهای زبان Assembly که مربوط به قسمتهای مختلف برنامه است را تولید میکند. Disassembler های پیشرفته یکی از ابزارهای کلیدی مهندسی معکوس به شمار میروند.

Debugger

Debugger برنامه ای است که به توسعه دهنده (Developer) اجازه می دهد برنامه را در حال اجرا مشاهده نماید. Debugger یکی از مهمترین ابزارهای مهندسی معکوس بوده که از یک Disassembler برای برگرداندن کدها به زبان اسمبلی استفاده مینماید.

زمانیکه یک فایل اجرایی با استفاده از یک Debugger باز میشود حالت Register های CPU، محتویات حافظه و Stack های فعال قابل مشاهده هستند.

ویژگی های مهم Debugger ها :

Disassembler قدرتمند: یکی از ویژگیهای مهم و لازم برای هر Debugger بوده به طوریکه محتوای فایل اجرایی به وضوح قابل مشاهده میباشد. همچنین متدهای برنامه قابل تجزیه و تحلیل بوده و Trace کردن آنها ساده میشوند.

Breakpoint های سخت افزاری و نرم افزاری: یکی دیگر از ویژگیهای مهم Debugger ها بوده و هر Debugger دارای این ویژگی میباشد. Breakpoint های نرم افزاری دستوراتی هستند که در زمان اجرا (Runtime) توسط Debugger به برنامه اضافه میشوند و باعث میشوند اجرای برنامه توسط پردازشگر متوقف شده و کنترل برنامه به Debugger سپرده میشود. Breakpoint های سخت افزاری یکی از قابلیتهای ویژه CPU بوده که به پردازشگر اجازه میدهد اجرای برنامه را متوقف کرده و کنترل آنرا به Debugger منتقل نماید و زمانی اتفاق می افتد که یک آدرس از حافظه مورد دسترسی قرار گیرد.

دیدن Register ها و حافظه: یکی از قابلیتهای خوب Debugger ها دیدن Register ها و محتوای حافظه سیستم میباشد.

اطلاعات Process : یکی از قابلیتهای بسیار مفید Debugger ها دیدن جزییات Process ها در حال Debug کردن میباشد. دیدن ماجول های قابل اجرا و یا Thread هایی که در حال اجرا هستند را امکان پذیر میسازد.

انواع Debugger

1- User Mode Debugger

بیشتر Debugger ها از این نوع هستند. این نوع Debugger ها برنامه هایی هستند که به Process های دیگر متصل شده و کنترل آنرا در دست میگیرند. مزیت دیگر آنها نصب و استفاده آسان از آنها میباشد. از طرف دیگر User Mode Debugger ها فقط میتوانند با یک Process کار کنند و کدهای User Mode درون آن Process را ببینند. گاهی اوقات شما با استفاده از این نوع Debugger برنامه ای را باز میکنید که چندین Process را شامل میشود که به نوعی به هم متصل هستند. در اینطور موارد شما ممکن است ندانید کد مورد نظر شما در کدام Process اجرا میشود. User Mode Debugger ها معمولاً مشکل خاصی ایجاد نمیکنند مگر اینکه برنامه ای که در حال Debug شدن میباشد دارای مولفه های Kernel Mode باشد (همانند Device Driver). بعضی از این نوع Debugger ها عبارتند از :

– OllyDbg

این Debugger توسط Oleh Yuschuk ساخته شده که شاید یکی از بهترین ها در نوع خود باشد، این Debugger دارای یک Disassembler بسیار قدرتمند بوده که برای افرادی که در زمینه مهندسی معکوس در سطح مبتدی هستند بسیار مناسب میباشد. وجود Analyzer در این Debugger باعث میشود که حلقه های تکرار و شرطها (for، switchو …) و همچنین پارامترهای متدها به راحتی قابل تشخیص باشد. OllyDbg دارای امکان patching نیز میباشد به این ترتیب که میتوان تغییراتی در فایل اجرایی ایجاد نموده و آنرا ذخیزه نمود. این ابزار کاملا رایگان بوده و از سایت

http://home.t-online.de/home/Ollydbg قابل دریافت میباشد.

– WinDbg

یک Debugger رایگان بوده که سازنده آن شرکت Microsoft میباشد. در حالیکه تعدادی از ویژگیهای آن از طریق رابط کاربر قابل دسترسی هستند، دارای یک کنترلگر دستوری نیز میباشد. دارا ی یک Disassembler ضعیف بوده و امکانات دیگر آن نیز چندان برای کاربران ساده نیست.

www.microsoft.com/whdc/devtools/debugging/default.mspx

– IDA Pro

یک User Mode Debugger است که دارای Assembler بسیار قدرتمند و همچنین امکانات Debug فراوان میباشد و میتوان گفت از قدرتمندترین Debuggerها میباشد. این Debugger رایگان نبوده ولی میتوان از نسخه های Trial آن استفاده نمود

---

۰